تو نخوابیده بودی,مرده بودی.میشنوی؟مرده بودی ......سال است که غمت را می پرورم
پنجم آذر ماه ۱۳۸۶
در روزهای اول اسفند وقتی بنفشه ها را با برگ و ریشه و پیوند و خاک در جعبه های کوچک چوبی جای می دهند جوی هزار زمزمه درد و انتظار در سینه می جوشد و بر گونه ها روان می شود ای کاش آدمی وطنش را همچون بنفشه ها میشد با خود ببرد هر کجا که خواست